A little screw makes building building.

แค่น็อตตัวเดียวก็ทำให้ตึกเป็นตึกได้...

นั่นคือประเด็นที่เราควรต้องมาพิจารณากันหรือยัง?

คงต้องยอมรับว่า ในสังคมปัจจุบัน เราดูจะให้ความสำคัญกับ "หน้างาน" มากกว่า "เบื้องหลัง" ดังจะเห็นภาพสะท้อนจากสื่อต่างๆ ที่ให้ความสำคัญกับหัวหน้างานเป็นเหมือนผู้ที่นำพาความสำเร็จมาสู่งานนั้นๆ หรืออย่างเหล่าดารานักร้องต่างๆ ที่มักเป็นข้อสรุปว่า นักร้องนำคือหัวหน้าวง และใช้นักร้องนำเป็นตัวหลักในการทำตลาด โดยที่ผู้คนส่วนมากก็จะมองเห็นและยกย่องชื่นชมความสามารถของบุคคลนี้ ทั้งๆ ที่ความสำเร็จจริงๆ ยังมีองค์ประกอบอีกมาก ไม่ว่าจะเป็นผู้ที่เล่นดนตรี คนแต่งเพลง เนื้อร้อง โปรดิวเซอร์ และอีกสารพัด แม้แต่คนทำเสื้อผ้าหรือช่างแต่งหน้าก็ตาม

ทุกหน้าที่มีความสำคัญในตัวมันเอง หากนักร้องไม่มีคนแต่งเพลงที่โดนให้เพลงจะดังได้อย่างไร หากโปรดิวเซอร์ไม่สามารถคิดรูปแบบที่ดีได้ก็คงดังไม่ได้เช่นเดียวกัน

เฉกเช่นเดียวกับการทำงานต่างๆ หัวหน้างานไม่ใช่ผู้ที่เก่งที่สุด แต่ทุกหน้าที่จำเป็นต้องมีบทบาทและความสำคัญในตัวมันเอง ผมเชื่อเสมอว่า คนที่เป็นหัวหน้านั้น ไม่ใช่คนที่ทำงานเก่ง เพียงแต่เป็นคนที่ประสานงานเก่ง สั่งงานเก่ง และมองปัญหาได้เก่งเท่านั้นเอง

ผมอยากให้ทุกคนเชื่อว่า ทุกหน้าที่มีความสำคัญในตัวมัน โดยใช้รูปแบบและความสามารถเฉพาะตัวที่แตกต่างกันไป และทั้งระบบจะสำเร็จไม่ได้ ถ้ามีเพียงส่วนใดส่วนหนึ่งที่ขาดหายไป

ถึงเวลาที่คุณควรจะคิดว่า คุณทำหน้าที่ของคุณได้ดีพอหรือยัง? ขอฝากถึงน้องๆ ในชมรม อยากให้ทุกคนภูมิใจในหน้าที่ของตนเอง และทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด งานจะสำเร็จไปไม่ได้ หากขาดเราไป