จากคำพูดลอยๆ

จากคำพูดลอยๆเล่นๆของผม...

สิ่งที่ผมพอจะจำได้... หลังจากที่กลับจากงาน "Fat Festival 4" มาพร้อมกับความประทับใจ ผมพูดขึ้นเล่นๆว่า ทำไมเราไม่จัด Cubic Festival กับเค้าบ้างเล่า และหัวเราะ...
เป็นเพียงคำพูดขำๆเมื่อเดือนพฤศจิกายนปีที่แล้ว...

วันศุกร์ที่ 22 มิถุนายน ปีพุทธศักราช 2548 งานมหกรรม Cubic Festival : June 2005 โดยชมรมวิชาการนักเรียนสาธิตเกษตร จบลงแล้วอย่างสวยงาม

ในฐานะผู้เขียน ผมอยากเอ่ยให้ทุกคนที่ คิดว่า... อะไรกันนะ Cubic Festival ไม่เคยรู้จัก หรืออาจแค่เห็นคำๆนี้ในโปสเตอร์ที่แปะไว้ตามเสาของโรงเรียน หรือสาเหตุใดก็ตามแต่
Cubic Festival คืองานมหกรรมงานหนึ่งของชมรมวิชาการนักเรียนสาธิตเกษตร ที่ประกอบด้วยนิทรรศการ ลานกิจกรรม ลานอาหาร การแข่งขัน Cubic Quiz mini และ Cubic Competition mini ภายในงานมีการสะสมแต้มคะแนนเพื่อแลกของรางวัล และเพื่อชิงทุนการศึกษาต่อไป งานนี้จัดขึ้นทั้งหมด 3 วันคือตั้งแต่วันพุธถึงวันศุกร์ มีผู้เข้าลงทะเบียนร่วมกิจกรรมรวมโดยประมาณเกือบสองร้อยคน ได้รับคำชมจากฝ่ายต่างๆพอสมควร ได้เห็นรอยยิ้มของน้องๆที่เป็นผู้เข้าร่วมพอสมใจ
หากใช้สายตากราดภาพรวมภายในงาน Cubic festival ตลอดสามวันนี้ ก็จะเห็นน้องๆประถมต้น ประถมปลาย และมัธยมต้นประปราย เข้าแถวเพื่อเล่นกิจกรรมต่างๆที่ลานสีส้มฝั่งใกล้อาคาร 4 เพื่อสะสมแต้มแลกของรางวัลอย่างเนืองแน่น สนุกสนานครับ ผู้คุมเกมเองก็ท่าทางเหน็ดเหนื่อยอยู่บ้าง มองไปอีกฝั่ง โต๊ะเรียงรายขายอาหารหลายหลากชนิด กล้วยราดช็อกโกแลตน่าอร่อยมาก hotdog น้ำผลไม้ และไอติมหวานเย็นหมุนที่ไม่เคยร้างคนกิน จ้องให้ดีก็จะเห็นหยาดเหงื่อของคนขาย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง... เหงื่อชุ่มของคนหมุนเครื่องทำหวานเย็น (ผมเองเคยอาสารับหน้าที่นี้อยู่ 10 นาทีก็ต้องขอพักไปตามระเบียบ)
หากหันหน้ามองตรง ที่เวทีหลักของงาน พิธีกรคู่หูคู่ฮายังมีเกมตอบคำถามทายคำ เกมเล็กเกมน้อย เกมเหล่านี้กลับทำให้น้องแย่งกันมาตอบคำถามกันอย่างสนุกสนาน มีการสัมภาษณ์ผู้ที่ปรึกษา สัมภาษณ์ประธานชมรมในปัจจุบันและในอดีต รวมถึงผู้ก่อตั้งชมรมแต่ตอนต้น เมื่อย้ายเข้าไปภายในตัวอาคารอุบลจะต้องสะดุดตากับปฏิมากรรมสุดสวยงาม สีสันสดใสเจากโดมินาหลายพันชิ้นที่เรียงตัวกันอย่างเป็นศิลปะที่น่าอัศจรรย์ จากการแข่งขัน Cubic Competition mini และหากมองไปรอบๆ บอร์ดนิทรรศการอธิบายถึงความเป็นมา อุดมการณ์ ข้อมูลทั่วไปของชมรมมีเรียงตัวอยู่ด้านฝั่งผนังอาคารด้านหนึ่ง ลึกเข้าไปในหอประชุมยังมีการแข่งขันตอบปัญหาความรู้รอบตัว Cubic Quiz mini พิธีกรคู่สาวร่างเล็กน่ารักดำเนินการแข่งขันไปด้วยแสงเสียงอลังการ คำถามหลากรูปแบบ น่าตื่นตาตื่นใจ และด้านหลังห้องระชุมยังมีลานกิจกรรมในอาคารอีกด้วย
...บรรยากาศของความสนุกหน่ะครับ

เริ่มแรกเดิมที งาน Cubic Festival เราคิดว่าไว้จะจัดเป็นการนิทรรศการที่ไม่มีอะไรเป็นพิเศษมากนัก คือมีบอร์ด มีคนอธิบาย มีอัลบั้มรูปกิจกรรมต่างๆที่ชมรมเราเคยจัดมา ซึ่งมันเยอะมากแต่คนไม่ค่อยรู้ว่าเป็นชมรมนี้จัด
เมื่อมีแกนจุดประสงค์หลัก เราก็ค่อยๆคิดเสริมเข้าไปว่าเราจะใส่อะไรลงไปในงานนี้อีก คิดตลบไปตลบมาปรากฏว่าก็มีลานอาหาร มีกิจกรรมจากค่ายที่เคยจัดย่อมาอยู่ในงานนี้ มีการแข่งขันอะไรต่างๆก็ว่ากันไป กลายเป็นงานมหกรรมแห่งความสนุกสนานที่ใหญ่และเห็นภาพว่าคงจะเหนื่อยกันมากมายแน่ๆ
แต่ ผมก็ชอบในแนวคิดนี้ เพราะคิดว่า ลำพังเพียงข้อมูลที่เป็นบอร์ด หรือภาพที่บันทึกความสนุกสนานต่างๆเอาไว้มันไม่สามารถสื่อถึงใครต่อใครได้ดีนัก
แต่ถ้าเราสร้าง บรรยากาศความสนุก ในแบบของเราให้ผู้ที่เข้าร่วมมาได้รับโดยตรงเลย สิ่งนี้น่าจะทำให้เค้าจำเราได้ และรู้จักเราอย่างแท้จริง

ตั้งแต่ก่อนเปิดเทอม พวกเราก็เริ่มเตรียมงานวางแผนกันมา คิดว่ากิจกรรมจะเป็นยังไงๆบ้าง อาหารจะขายอะไร จะเอามาขายยังไง นิทรรศการจะมีเนื้อหาอะไร ของรางวัลจะเป็นแบบไหนยังไง ยังไงๆๆๆ เยอะแยะไปหมด ประชุมมากมายหลายครั้ง และก็ไม่ได้ทำการบ้านที่บ้านมานานเกือบสองสัปดาห์ก่อนงานเริ่ม
ตั้งแต่ก่อนงานจะเริ่มวันจริง ทุกคนต่างเหน็ดเหนื่อย ม.5 นั้นรับบทหนักเพราะว่ามีกีฬาสีที่ต้องทำควบไปด้วย ม.6 ก็มีคุณพ่อคุณแม่คอยบ่นอยู่ถ้วนหน้าเพราะว่าไม่มีเวลาอ่านหนังสือติวเอนท์
และทุกอย่างก็ผ่านไปอย่างราบรื่น บนความเหน็ดเหนื่อยนี้เอง และบนความสุขของน้องๆ ที่เข้าร่วมงาน แน่นอน... ของพวกเราด้วย

ในฐานะเป็นประธานชมรมวิชาการนักเรียนสาธิตเกษตรนี้ ต้องขอขอบคุณทุกคนมากๆ ตั้งแต่ อาจารย์สุมาลี อาจารย์ที่ปรึกษาที่สุดยอดใจดี อาจารย์สุมาลีคืออาจารย์ที่ให้ความสะดวกกับชมรมอย่างมากมาย ให้คำปรึกษาดีๆมากมาย ถ้าไม่มีอาจารย์กว่าจะเริ่มทำอะไรได้คงต้องส่งเรื่องผ่านโรงเรียนไปมาๆ จนเริ่มงานนี้ได้ตอน 2 ปีหน้า ขอบคุณพี่นัท พี่ชยุตม์ พี่วิร์กิจ พี่ป่าน พี่ปิง พี่หนิง พี่ทุกคนที่มาช่วยเหลือในสิ่งที่ขาด ขอบคุณเพื่อนรุ่นเดียวกันที่มาช่วยกันทำงานนี้ให้สำเร็จ ขอบคุณรุ่นน้องทุกๆคนที่แบ่งเวลาการทำกีฬาสีมาช่วยทำงานนี้ (เริ่มรู้สึกเหมือนเขียน special thanks ในปกเทป.. -_-" ) เอาเป็นว่า ผมรู้สึกดีเมื่อนึกถึงความรู้สึกหนึ่งที่เป็นจุดรวมของทุกคน คือความรู้สึกที่อยากให้ อยากให้ความสนุก ความอร่อย ความรู้ ...ทุกๆอย่าง... เลยรู้สึกขอบคุณทุกคนจริงๆ
ถ้าเรามีความพร้อมเช่นนี้ไปตลอด ผมเชื่ออย่างมากมายว่า ชมรมของเราจะต้องก้าวไปข้างหน้าอย่างแข็งแรงและมั่นคง

แต่ก็อดหวาดไม่ได้ครับ อุปสรรคของการดำเนินงานองค์กรขนาดสามสิบสี่สิบคนนั้น คงไม่ใช่งานที่เด็กมัธยมจะบริหารให้ผ่านพ้นไปได้อย่างง่ายดายนัก