โฆษณา

เราก็ถือว่าเป็นคนที่ดูทีวีเยอะ ถึงบางครั้งเวลามีโฆษณาก็มักไล่เปลี่ยนไปช่องอื่นเรื่อยๆ เพื่อที่จะหนีโฆษณา แต่ว่าโดยความจริงแล้ว เราค่อนข้างชอบดูโฆษณาที่แปลกๆ ใหม่ๆ เพราะหลายโฆษณาทำออกมาได้อย่างสร้างสรรค์ บางโฆษณาก็ตลกมากๆ

แต่ก็มีโฆษณาบางประเภทที่เราไม่ชอบโดยอย่างยิ่ง นั่นคือโฆษณาที่ชอบโยงอะไรที่ไม่เกี่ยวข้องกันให้มาเกี่ยวข้องกัน โฆษณาบางโฆษณาใช้เรื่องความเป็นไทย วีรบุรุษไทยเข้ามาเกี่ยวข้อง (กินแล้วภาคภูมิใจ ไทยทำเองเมาเอง) ทั้งๆ ที่ไม่ได้เกี่ยวกับตัวสินค้าเลย ยกเว้นที่สินค้านั้นผลิตในประเทศไทย เรามองว่าเป็นการชักจูงคนดูโดยล่อหลอกมากกว่านำเสนอตัวสินค้าจริงๆ โฆษณาที่กล่าวมาข้างต้น เราคิดว่าคล้ายกับพวกโฆษณาเหล้าบุหรี่ในอดีตที่มักชอบเอาคนหล่อๆ สวยๆ หน้าตาดีๆ มาเป็นนายแบบนางแบบ เท่าที่ทราบ โฆษณาประเภทนี้จะฝังหัวคนดูว่าบุหรี่และของมึนเมาทำให้ดูเท่เหมือนกับ นางแบบนายแบบในโฆษณา

โฆษณาประเภทต่อมาที่เราไม่ชอบ โฆษณาพวกนี้ชอบใส่คำศัพท์ทางวิทยาศาสตร์ยากๆ เข้าไปเพื่อทำให้ดูว่าผ่านการรับรอง หรือดูเหมือนว่ามีสารบ้าบอนานาที่เป็นประโยชน์ ที่เห็นชัดที่สุดเช่นโฆษณาหนึ่งบอกว่าผลิตภัณฑ์ของเค้าผสมเกลือแกง ฟังแบบนี้แล้วดูไม่ดีใช่มะ จริงๆ แล้วในโฆษณาบอกว่าผสมเกลือโซเดียมคลอไรด์ คือจะบอกว่าผสมเกลือเฉยๆ ก็ไม่ได้ เราเลยมองว่าเป็นการพยายามที่จะทำล่อหลอกคนดูมากกว่าที่จะเพียงให้ข้อมูลว่ามีสารอะไรผสมในผลิตภัณฑ์ อีกหลายโฆษณาก็กระหน่ำผู้ชมด้วยชื่อยากๆ ทางวิทยาศาสตร์ เพียงแค่พยายามให้ดูดี คือการให้ข้อมูลเป็นสิ่งดี แต่การทำเหมือนจะให้ข้อมูลแต่กลับเป็นการล่อหลอก มันดูจงใจหวังเพียงแค่ผลกำไรเกินไป

โฆษณาแบบต่อมา อันนี้ไม่ได้ไม่ชอบแต่คิดในใจว่ามันจะขายได้มั้ย คือโฆษณาที่ดูแล้วไม่รู้ว่าผลิตภัณฑ์อะไร บางอันดูแล้วคนดูจำชื่อผลิตภัณฑ์ไม่ได้ เคยมีโฆษณาหนึ่งเราเอาไปตั้งคำถามให้แข่งกันตอบคำถามเกี่ยวกับโฆษณา เราถามแค่ว่าผลิตภัณฑ์ชื่อเต็มๆ ว่าอะไร ปรากฏว่าไม่มีใครตอบถูกเลย

อยากให้แนวทางของโฆษณาดำเนินไปในทางที่สร้างสรรค์ หลอกลวงหรือล่อหลอกกันน้อยกว่านี้ เพื่อประโยชน์จริงๆ ของผู้บริโภค