ภาพพจน์กับขยะ

วันนี้ (จริง ๆ แล้วเมื่อวาน) เตรียมงานกิจกรรมค่าย ICT ภาพต่อปริศนาทำให้นึกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้

มนุษย์ในโลกของทุนนิยมนี่สิ้นเปลืองจริง ๆ

งานคือการตัดแผ่นฟิวเจอร์บอร์ดที่เพิ่งซื้อมาใหม่ เป็นแผ่นเล็ก ๆ จำนวนเกือบสามพันแผ่น และเขียนตัวเลขต่าง ๆ ลงไปเพื่อประกอบกิจกรรมเกมกลางคืนเกมหนึ่งในค่าย ICT

สิ่งที่เราพบคือ ขยะที่สูญเสียไปส่วนหนึ่งและไม่เกิดประโยชน์ และกองพลาสติกกองยักษ์ที่สามารถใช้งานได้แค่ข้ามคืนเดียวแล้วมันจะหมดค่าไป

จริง ๆ แล้ว มีประเด็นที่ว่า ถ้าอยากประหยัดจริง ทำไมเราถึงไม่หาของเก่า ๆ ที่ยังเหลืออยู่ของที่เคยจัดกิจกรรมอื่น ๆ มาใช้แทนฟิวเจอร์บอร์ดเพื่อทำแผ่นหมายเลขต่าง ๆ แทน

คำตอบ คงคำตอบเดียวกับที่ว่า ทำไมบริษัทต่าง ๆ ถึงไม่ใช่จดหมายที่ใช้แล้วหน้าหนึ่งเพื่อพิมพ์และส่งจดหมายหาลูกค้า

คำตอบมีเพียงแค่ว่า "ภาพลักษณ์" เท่านั้นเอง เราต้องรักษาภาพลักษ์ของเราให้ดูดี เราต้องสร้างภาพลักษณ์ของค่ายนี้ให้ดูดี

นี่เป็นผลจากระบบทุนนิยมหรือเปล่านะ? วีร์กิจบอกว่า ถ้าเราอยู่ในจีน รัฐบาลอาจจะบังคับเราให้ใช้ฟิวเจอร์บอร์ดจากค่ายอื่นก็ได้?

สิ่งที่คิดต่อก็คือ เมื่อไหร่เราจะสามารถสร้างภาพลักษณ์ที่ดี พร้อม ๆ กับการประหยัดทรัพยากรได้

ในสิ่งที่ย่อยที่สุดที่คิดตอนนี้ก็คือ อาจจะหาระบบการจัดการทรัพยากรณ์ อุปกรณ์ต่าง ๆ ที่เรามี (ชมรมมี) อย่างมีระบบเพื่อการใช้ของเก่าที่ยังใช้งานได้ให้เป็นประโยชน์สูงสุด อย่างงานวันนี้ เรามีการเก็บอุปกรณ์ประเภทคัตเตอร์ ไม้บรรทัด มาร์คเกอร์อย่างเป็นระบบระเบียบ ทำให้ % ของหายลดลง และสามารถนำมาใช้งานในวันนี้ได้อย่างสะดวกสบาย แทนที่จะซื้อใหม่

สรุป ระบบการจัดการอุปกรณ์และพัสดุ น่าจะเป็นสิ่งที่เราไม่ควรมองข้าม เพราะนอกจากมันจะเป็นการรักษาทรัพยากรธรรมชาติอย่างอ้อม ๆ ทางหนึ่งแล้ว...

มันยังเป็นการประหยัดเงินของชมรมด้วย...